Οι ελπίδες διάσωσης του Μ.Αλέξανδρου Πέλλας και η τραγικη κατασταση των αθλητικών εγκαταστάσεων (ΦΩΤΟ)

Δείτε τις φωτο

Οι ελπίδες διάσωσης του Μ.Αλέξανδρου Πέλλας και η τραγικη κατασταση των αθλητικών εγκαταστάσεων.

Ελπίδες «διάσωσης» για τον Π.Α.Σ. Μ.Α. Πέλλας

Μετά από μια μακρά νεκρή περίοδο και το προηγούμενο τραυματικό «ναυάγιο» των συναντήσεων και των συνελεύσεων, άρχισε να γίνεται ορατή μια διοικητική λύση αλλά υπάρχει δρόμος ακόμη μέχρι να υλοποιηθεί και να οριστικοποιηθεί.

Θα χρειαστεί σίγουρα ένα χρονικό διάστημα 10 ακόμη ημερών, ώστε να δρομολογηθούν οι βασικές και αναγκαίες προϋποθέσεις μιας νέας βιώσιμης διοίκησης, με αρκετό «νέο αίμα» στις τάξεις της, κάτι που την κάνει ακόμη πιο παρήγορη, αξιοπρόσεχτη και ελπιδοφόρα. 

Περισσότερο από ποτέ κρίνονται απαραίτητες η μαζικότητα, η στήριξη, η αξιοπιστία και η συνέπεια από πολύ περισσότερους από τους 9-10 υποψήφιους που θα αποτελέσουν πιθανότατα την σύνθεση του νέου ΔΣ. 

Μαρινάκηδες, Σαββίδηδες, Μελισσανίνηδες κ.α. λεφτάδες που να ενδιαφέρονται χωρίς υστεροβουλίες για ομάδες δεν υπάρχουν δυστυχώς ή ευτυχώς στην περιφέρεια και την επαρχία, κι αν κατά καιρούς εμφανίζονται, είναι οι περισσότεροι κομήτες και οι ομάδες που αναλαμβάνουν έχουν βραχύβια δράση, κοντινή ημερομηνία λήξης και σοβαρή πιθανότητα οριστικής διάλυσης. Τα παραδείγματα είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά πολλά πανελληνίως και στην περιοχή μας και όλοι τα γνωρίζετε... Στον δικό μου αξιακό κώδικα και νομίζω κάθε ρεαλιστή συντοπίτη μας, ένας τοπικός επαρχιακός αθλητικός σύλλογος, δεν είναι το ευκαιριακό και περιστασιακό γούστο του καθένα τυχάρπαστου που κάνει το δικό του κύκλο και το «κομμάτι» του και μετά το αρχικό του «ξεδώσιμο» και την μετέπειτα βαριεστημάρα του, χωρίς να εξασφαλίζει που είναι και το σημαντικότερο, την διάδοχη κατάσταση, την ομαλή συνέχεια, την εύρυθμη λειτουργία και βιωσιμότητά του, τον εγκαταλείπει ξαφνικά αβοήθητο στην τύχη ή πιο κυνικά στην μιζέρια του ή ακόμη χειρότερα, παραχωρεί με το αζημίωτο ή χαρίζει ευκαιριακά το ΑΦΜ για λίγη προσωπική προβολή, καιροσκοπώντας και αδιαφορώντας για την οριστική εξαφάνισή του από τον αθλητικό χάρτη. Οι σύλλογοι επιβιώνουν μέσα στους αιώνες, κι ένδοξα ή άδοξα υπήρχαν πριν απ' αυτούς, υπήρξαν και μ' αυτούς και θα συνεχίσουν να υπάρχουν χωρίς αυτούς. Τιμή και δόξα είναι να υπάρχουν, να επιβιώνουν αξιοπρεπώς, να μεγαλώνουν και να γαλουχούν γενιές και γενιές στα χωριά μας, να συμβάλουν όπως το κάνουν άριστα μέσα στον χρόνο στην κοινωνική συνοχή, να έχουν πολύπλευρο κοινωνικό σκοπό και ρόλο προωθώντας αξίες και ιδανικά, που δυστυχώς με τις κατά καιρούς κάκιστες οικονομικές συγκυρίες και όχι μόνο, δυσκολεύονται να αναδείξουν στον βαθμό που θα ήθελαν. Αυτή είναι η τεράστια και διαχρονική επιτυχία των συλλόγων, οι περιστασιακές αγωνιστικές επιτυχίες και διακρίσεις είναι μόνο ένα επιπλέον κίνητρο, ίσως και μερικά ιστορικά σημεία αναφοράς, συνδεδεμένα και συνυφασμένα φυσικά άρρηκτα και με την αγωνιστική φύση και τον χαρακτήρα του ιδρυτικού καταστατικού τους.

Ελπίζω όσοι δεν ήταν σε θέση για διάφορους δικούς τους λόγους να συμμετέχουν ενεργά διοικητικά και αρνήθηκαν ή το απέφυγαν και ήταν αρκετοί αυτοί, όταν κι αν τους ζητηθεί, να προσφέρουν την βοήθεια που μπορούν στη νέα διοίκηση, να σπεύσουν να το κάνουν σύμφωνα με την διάθεση και την δυνατότητά τους, χωρίς καμιά διοικητική, λειτουργική ή άλλη δέσμευση εκτός της μηνιαίας οικονομικής συνδρομής με αξιοπιστία και συνέπεια, κι έχοντας πάντα στην διάθεσή και την διακριτική τους ευχέρεια τον έλεγχο, την λεπτομερή ενημέρωση και την απόλυτη διαφάνεια κάθε οικονομικής, λειτουργικής και αγωνιστικής δραστηριότητας του συλλόγου, όποτε το ζητήσουν, με μεγάλο σεβασμό και υπευθυνότητα για κάθε ευρώ που θα θελήσουν να διαθέσουν και θα ξοδεύεται μόνο για την ομάδα και τους σκοπούς της δημιουργίας και της ύπαρξής της.

Έτσι θα φανεί πιο ξεκάθαρα η ειλικρινής στήριξη και η αγνή αγάπη τους προς τον σύλλογο, όλων όσων για κάποιον λόγο δεν μπορούν να βρίσκονται μέσα, αλλά απ' έξω θέλουν να προσφέρουν με ανιδιοτέλεια, καλή πρόθεση και διάθεση, χωρίς την πίεση χρόνου, του κόπου, της αγωνίας και μιας μεγαλύτερης ίσως οικονομικής αιμορραγίας που απαιτεί, η από μέσα σχεδόν καθημερινή ενασχόληση με την λειτουργία και την δράση του.

Το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα λογικά θα υπάρξουν εξελίξεις, μια πρώτη γεύση θα μπορείτε να πάρετε από την επόμενη σχετική ανάρτηση ίσως και τις επόμενες ώρες, που θα είναι πιο συγκεκριμένη με ονόματα και αριθμούς...

Εκτός από εγκαταλελειμμένο, γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο

Το θέμα της τραγικής κατάστασης των δημοτικών γηπεδικών εγκαταστάσεων της Πέλλας, με τις εικόνες της σχεδόν ολοκληρωτικής φθοράς και της προκλητικής εγκατάλειψης είναι πλέον ευδιάκριτες και περίοπτες, ακόμη κι από περαστικούς. Έχει αναδειχθεί πάρα πολλές φορές είτε τμηματικά, είτε συνολικά όσο κανένα άλλο την τελευταία 10ετία (όχι ότι πριν μιλούσαμε για ένα κανονικό και ασφαλές γήπεδο) και παρά τα γραπτά και προφορικά αιτήματα στις κατά καιρούς συναντήσεις με τους αρμοδίους και τις αυτοδιοικητικές και βουλευτικές διαβεβαιώσεις για μικρότερες ή μεγαλύτερες ουσιαστικές παρεμβάσεις, δεν έχει αλλάξει και συμβεί απολύτως τίποτα! Φυσικά οι περισσότεροι εξ αυτών, δεν γνωρίζουν ούτε κατά που πέφτει, που να έχουν και προσωπική εικόνα και άποψη της ζοφερής κατάστασης και για τις αναγκαίες και επιβεβλημένες παρεμβάσεις που χρειάζεται. Τα διάφορα αιτήματα του συλλόγου, αν δεν βρίσκονται σε κάποιο κάδο ή χώρο ταφής απορριμμάτων, θα είναι καταχωνιασμένα στον πάτο κάποιων συρταριών των γραφείων τους...

Το ότι ήταν μέχρι πριν λίγο καιρό σχετικά λειτουργικό, όχι όμως κι απόλυτα ασφαλές, οφείλεται μόνο στο ενδιαφέρον, την φροντίδα, τον κόπο και τα χρήματα παραγόντων του συλλόγου. Σήμερα αντικρίζοντας το από την μια άκρη μέχρι την άλλη σε όλες τις υποδομές του, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει θυμίζει γήπεδο, πόσο μάλλον ότι είναι λειτουργικό παρά το προσωπικό ρίσκο των αθλουμένων να το χρησιμοποιούν και σ' αυτή την κατάσταση λόγω έλλειψης άλλων παρόμοιων χώρων και ασφαλές με τις «παγίδες» και τους κινδύνους να είναι πλέον παντού, για την σωματική ακεραιότητα ακόμη και όσων μόνο το επισκέπτονται χωρίς να το χρησιμοποιούν για αθλητικές δραστηριότητες.

Μια πρώτη πικρή γεύση των γηπεδικών εγκαταστάσεων έχει ο κάθε περιηγητής, αντικρίζοντας τες εξωτερικά και πριν περάσει ακόμη την πόρτα εισόδου που κάπου στηρίζεται από «θαύμα» και δεν έχει καταπλακώσει ακόμη κάποιον ενήλικα και πολύ περισσότερο κάποιον ανήλικο από τους αρκετούς που φιλοξενεί το γήπεδο ακόμη και σ' αυτή την κατάσταση καθημερινά, βλέπει και νοιώθει τον άμεσο κίνδυνο για κάποιο ατύχημα και μπορεί να καταλάβει εύκολα περί τίνος πρόκειται και εσωτερικά... Μόλις λίγα μέτρα από την επικίνδυνη είσοδο, αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των εισερχομένων οι ετοιμόρροπες πλάκες αμιάντου, που κι αυτές από κάποιο «θαύμα» δεν έχουν ανοίξει ακόμη τα κεφάλια κάποιων. Χθες εξωτερικά στα πιο φανερά σημεία, κόπηκαν κάποια χόρτα από την δημοτική αρχή. Εσωτερικά το απόλυτο χάος παντού και στα δύο γήπεδα, άμεσοι και απρόβλεπτοι οι κίνδυνοι για όλους...

Προχθές στην τοπική μας πανήγυρη, βλέποντας φωτογραφίες και βίντεο από την λιτάνευση της εικόνας των αποστόλων, είδα ότι σχεδόν όλοι οι αρμόδιοι αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί ήταν παρόντες, όπως δεν τον έχουν πράξει σχεδόν ποτέ, για κανέναν από τα πολύ σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζει ο τόπος μας, μου ήρθε μια ιδέα... Σε συνεννόηση με την εκκλησιαστική επιτροπή και τον ιερέα του χωριού, η λιτάνευση αυτή να έχει πιο πρακτικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα, με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια και σε μεγαλύτερη έκταση, ώστε να μπορεί να περνάει από κάθε γωνιά του χωριού, για να έχουν την μοναδική ευκαιρία στην αυτοδιοικητική ή πολιτική θητεία τους, όλοι αυτοί οι αρμόδιοι, τουλάχιστον να αποκτήσουν ιδία αντίληψη, έχοντας μια άμεση εικόνα όλων των οικιστικών προβλημάτων του τόπου μας.

Πηγή: a-pella.gr