Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που μόνο ερασιτεχνικό δεν είναι

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που μόνο ερασιτεχνικό δεν είναι

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ο αιμοδότης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου όπως το αποκαλούμε όλοι, τα τελευταία χρόνια μόνο ερασιτεχνικό δεν είναι, όχι μόνο εδώ στην Πέλλα, αλλά σε όλη την Ελλάδα, το καλό έχει παραγίνει. 

Που υπάρχουν κάποιοι εύρωστοι οικονομικά μεγαλοπαράγοντες και μοιράζουν έτσι τα λεφτά, σε παίκτες που έχουν υπερεκτιμήσει τα πόδια τους πολύ απλά γιατί έτσι βρήκαν.

Για να μην είμαστε κακοί και άδικοι, υπάρχουν ακόμα και κάποιοι ρομαντικοί παράγοντες και παίκτες που γι’ αυτούς πάντα το ποδόσφαιρο θα είναι ερασιτεχνικό, αλλά δυστυχώς αυτοί είναι πολύ λίγοι. 

Να θυμηθούμε τους παλιότερους που πραγματικά έπαιζαν μπάλα για την φανέλα, για το χωριό τους, για τους φιλάθλους, που περίμεναν το Σαββατοκύριακου σαν να είναι εθνική εορτή, όπου άντρες γυναίκες και παιδιά κατέκλυαν τα γήπεδα.

Δούλευαν από τα ξημερώματα στα χωράφια και σε άλλες δύσκολες δουλειές μέχρι το απόγευμα, οι μαθητές πήγαιναν σχολείο και μετά όλοι στην προπόνηση με τα ρούχα της δουλειάς και με την τσάντα του σχολείου για να προλάβουν, εκεί όπου για ένα δίωρο έκαναν προπόνηση με το κεφάλι κάτω και το στόμα κλειστό, τα έδιναν όλα για αυτό που αγαπούσαν και το ήθελαν πραγματικά. 

Με προπονητές χωρίς πτυχία, αλλά με μεγάλη τρέλα, που αγαπούσαν το άθλημα όπως και οι παίκτες, οι οποίοι, όχι μόνο δεν έπαιρναν δραχμή, δεν υπήρχε το € τότε, για να κάνουν το χόμπι τους. 

Με τα ίδια παπούτσια στις προπονήσεις και στους αγώνες, με βροχή, ζέστη, κρύο, άρρωστοι πολλές φορές, με τα πόδια ματωμένα από τα ξερά γήπεδα, ποδοσφαιριστές που άφησαν εποχή στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. 

Ποδοσφαιριστές, προπονητές και παράγοντες συζητούσαν όλη την εβδομάδα και που ζούσαν και ανάπνεαν για το παιχνίδι της Κυριακής, εκεί που όλοι μαζί μετά την μάχη γλεντούσαν τις νίκες και όλοι ήταν στεναχωρημένοι και αμίλητοι στην ήττα.

Τώρα όμως έχει παραγίνει το κακό, οι περισσότεροι νέοι «ερασιτέχνες» ποδοσφαιριστές μόλις πατήσουν τα 15-16, πρώτη τους κουβέντα για να παίξουν ποδόσφαιρο είναι, «πόσα θα μου δώσετε, πόσα θα πάρω, τόσα μου δίνουν οι άλλοι, κτλ, κτλ).

Τα τελευταία χρόνια, οι πιτσιρικάδες, που τα έχουν όλα στα πόδια τους, δεν τρελαίνονται για την μπάλα, πλην κάποιων εξαιρέσεων, μην τους παίρνουμε όλους σβάρνα, αλλά οι ανέσεις που υπάρχουν τώρα δεν υπήρχαν παλιά. 

Με τα ωραία και ζεστά αποδυτήρια τους, άλλα παπούτσια για να κάνουν τρέξιμο, άλλα για το πλαστικό, άλλα για το χόρτο, με το ζεστό τους νεράκι για μπάνιο, με τα ντουλαπάκια τους, το φροντιστή, το μασέρ τους, (καλά είναι όλα αυτά, να κάνουμε βήματα μπροστά έτσι πρέπει) τα αποσμητικά τους, το ζελέ τους και από πάνω θέλουν να παίρνουν και τα λεφτουδάκια τους. 

Και όταν η ομάδα χάνει την Κυριακή, το πρώτο πράγμα που κάνουν μετά το ματς είναι να μπουν στα Social να γράψουν, «δεν μας πήγε σήμερα, χάσαμε, και μας έσφαξε ο διαιτητής κτλ), για πατάνε like οι συμπαίκτες, οι φίλες και φίλοι τους. 

Έχουμε ξεφύγει λιγάκι κι αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς…

Φυσικά και είναι καλή η πρόοδος, οι παροχές χρειάζονται, αλλά τα λεφτά έχουν καταστρέψει το ερασιτεχνικό. Και δεν μιλάμε για τις βενζίνες των μετακινήσεων, ούτε για ένα χαρτζιλίκι για το καλό των γιορτών, ούτε ότι του έδωσαν ακόμη και κάποια θέση εργασίας. 

Μιλάμε για μισθούς κανονικούς, οι παίκτες εδώ και κάποια χρόνια απαιτούν πλέον, την οικονομική συμφωνία με την ομάδα που θέλει να τους αποκτήσει και πολλές φορές με πριμ ανόδου, πριμ για το αν πετύχει πάνω από κάποιο συγκεκριμένο αριθμό τερμάτων και άλλα τέτοια πριμ.

Από την άλλη έχουμε τους παράγοντες, αυτούς που τάζουν χρήματα γιατί τους περισσεύουν, έχουμε αυτούς που απλά υπόσχονται και να δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα οι παίκτες να μένουν με την προκαταβολή στο χέρι. 

Αυτούς που μπορεί να χάθηκε ο στόχος και «εξαφανίστηκαν», άνοιξε η γη και τους κατάπιε, έχουμε κι αυτούς που έταζαν στην αρχή «λαγούς με πετραχήλια» γιατί έχουν μέσα τους το «Σαουδάραβα» με «αέρα κοπανιστό», επίσης έχουμε και τους τρελούς που για την δόξα και την άνοδο μιας κατηγορίας, σπαταλούν μεγάλα ποσά, τις περισσότερες φορές άσκοπα, διαλύοντας επιχειρήσεις και οικογένειες.

Και βέβαια έχουμε και τα επακόλουθα όλης αυτής της κατάστασης…

Οι απειλές μεταξύ παραγόντων και ποδοσφαιριστών είναι σύνηθες φαινόμενο. 

Οι παράγοντες απειλούν με το κλασικό «θα σου καρφώσω το δελτίο στον τοίχο» και τους παίκτες με το «αν δε μου δώσεις τα λεφτά μου δεν ξανακατεβαίνω». 

Βέβαια, όταν τάζεις κάτι, πρέπει να το τηρείς και να είσαι φερέγγυο σωματείο, όταν ο ποδοσφαιριστής είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του.

Με αυτά και με αυτά που έκαναν και κάνουν ακόμα κάποιες ερασιτεχνικές ομάδες, μοιράζοντας χιλιάδες ευρώ χρήματα πολύ περισσότερα και από αυτά που δίνουν αρκετές ομάδες Γ’ Εθνικής, αυτά καταστρέφουν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. 

Για μια ακόμα σεζόν οι παράγοντες δεν έχουν ξυπνήσει και δεν κάνουν τίποτα να «προσγειώσουν» τους καλοπληρωμένους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, για το καλό και την ζωή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. 

Κάποια σωματεία έχουν χαμηλώσει το μπάτζετ απο το περασμένο καλοκαίρι, κάποια άλλα μοίραζαν χιλιαρικάκια. 

Βέβαια οι περισσότεροι, μυαλό δεν έχουν βάλει ακόμα, είμαι σίγουρος ότι το παραμύθι αυτό θα συνεχιστεί, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, γιατί θα συνεχίζουν να υπάρχουν πάντα κάποιοι που θέλουν να κάνουν την τρέλα τους με το οποιοδήποτε κόστος.

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πρέπει να επιστρέψει από εκεί που ξεκίνησε και οι ομάδες να στηρίζονται και να επανδρώνονται με παιδιά από τις ακαδημίες του κάθε σωματείου (αυτό βέβαια είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα), με παιδιά που αγαπούν το ποδόσφαιρο και θέλουν να παίξουν μπαλίτσα. 

Τώρα αν στην πορεία κάποιοι, είναι καλοί και αξίζουν θα αγωνιστούν και σε μεγαλύτερη κατηγορία και καριέρα στο εξωτερικό θα κάνουν και η Εθνική θα τους καλέσει και χρήματα θα βγάλουν και μακάρι να μεγαλουργήσουν.

Ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής για αυτούς που δεν γνωρίζουν, σημαίνει γουστάρω το άθλημα, κάνω το κέφι μου, το χόμπι μου, την τρέλα μου, όπως θέλεις πες το και το κάνω σε συνδυασμό με τις άλλες υποχρεώσεις που έχω. 

Δεν είμαι επαγγελματίας και δεν απαιτώ χρήματα για να αγωνιστώ και να κάνω το χόμπι μου..