Δήμητρα Δούλη: Αφιερωμένο σε αυτούς που προσπάθησαν να με φιμώσουν γιατί ασκώ αντιπολίτευση

Δείτε το κείμενο που δημοσίευσε η Δήμητρα Δούλη στο Facebook

Δείτε το κείμενο που δημοσίευσε η Δήμητρα Δούλη στο Facebook:



Το πολίτευμα μας λέγεται δημοκρατία, επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι, αλλά όλοι οι ενεργοί πολίτες…

Μεγαλώνοντας κανείς σε μια μικρή επαρχιακή κοινωνία αρχίζει να αντιλαμβάνεται σιγά σιγά την αληθινή ανθρώπινη κοινωνία, που είναι γεμάτη από ασχήμιες, αδικίες, δυνατότητες αλλά  και ομορφιά!

Και καθώς βλέπει τα κατά την άποψή του , κακώς κείμενα, τις αδικίες και τους ωχαδερφισμούς, κατασταλάζει μέσα του η τελική του κοσμοθεωρία και έτσι, κάποια στιγμή, κάνει τις επιλογές του…

Είτε λοιπόν θα ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, που ακολουθούν οι περισσότεροι, ενισχύοντας κατ  επίπτωση, τις ασχήμιες και επιτρέποντας σε αυτές να γίνονται με την εν γένει αδιαφορία του , είτε θα επιλέξει το δύσκολο δρόμο, αυτόν της προσπάθειας, της σκέψης, του προβληματισμού, συμβάλλοντας έτσι, στην υπεράσπιση της ομορφιάς και του δικαίου…

Ο κάθε δρόμος έχει ένα πολυποίκιλο και  ποικιλόμορφο παζλ ηθικών αξιών και χαρακτήρων και μας αναγκάζει να πορευόμαστε έτσι ...με τις αδικίες και τις δικαιοσύνες, με τις ασχήμιες και τις ομορφιές, με τα κακά και τα καλά!...
Φαίνεται όμως, οι περισσότεροι ν ακολουθούν τον εύκολο δρόμο, είτε από βόλεμα, είτε από αγνωσία, είτε από ιδιοτέλεια …και στο παροντικό χρόνο εμφανίζεται το κακό να περισσεύει!
Σε όλα αυτά, ο άνθρωπος που επέλεξε τον δύσκολο δρόμο, πρέπει ν αντιδράσει για το καλό της Πολιτείας, ως ένας Πολίτης που λειτουργεί μέσα στην Κοινωνία. Πολλές φορές όμως νιώθει φιμωμένος, ενώ άλλοτε δεν συνειδητοποιεί τι ακριβώς πάει στραβά και τι μπορεί να κάνει και ψάχνει …ψάχνει ο κάθε πολίτης, ή καλύτερα κάθε <<γνήσιος>> ενεργός πολίτης,  να βρει και ν ανακαλύψει ό,τι θεωρεί στραβό και άδικο!!!

Κατόπιν, αναζητεί μεθόδους αντίδρασης και ενίσχυσης του ωραίου, του καλού, του δίκαιου και του αληθινού …και το δύσκολο βρίσκεται ακριβώς σε αυτό το σημείο! Γιατί εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάτι δεν πάει καλά, αρκετά εύκολα ανακαλύπτει ποιο είναι αυτό το κάτι, αλλά δύσκολα το συνειδητοποιεί και το αναδεικνύει. Όταν το συνειδητοποιήσει όμως, αρχίζουν οι δυσκολίες και οι εσωτερικές του μάχες… Πρέπει να το πει; Πώς να το πει; Σε ποιόν να το πει; Τι πρέπει να κάνει και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της παρέμβασής του; Και άραγε θα υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα;! Φαίνεται απλό, εντούτοις, είναι το δυσκολότερο σημείο της διαδικασίας γιατί πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο γνωστό «βόλεμα» ή την «σύγκρουση» με το σύστημα, που συνεπάγεται πόνο και στερήσεις!...

Όταν ο πολίτης τολμήσει να αναφέρει τα κακώς κείμενα στους υπαίτιους, η αντίδρασή τους πολλές φορές είναι βίαιη και επιθετική. Άλλοτε πάλι υποκριτική και μικροπρεπής γιατί προκαλεί πόνο η υπόδειξη του λάθους και της εσκεμμένης ή μη αδικίας! Η άμυνα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι φωνές, οι βρισιές, οι βίαιες επιθέσεις και η εν γένει απαξίωση του πολίτη…

Οι πολίτες λοιπόν, κάποια στιγμή στη ζωή τους παύουν ν αντιδρούν, καθώς συνειδητά ή ασυνείδητα προσπαθούν ν` αποφύγουν την επίπονη διαδικασία της σύγκρουσης και ουσιαστικά παύουν να λένε την άποψή τους!

Όμως κάποιοι άλλοι (καλή ώρα) επιμένουν να συγκρούονται!!!

Επιμένουν και προσπαθούν ν` αναδείξουν το λάθος, το άδικο, το κακό ή πιο απλά, να καταθέσουν τις απόψεις τους με διάφορους τρόπους, ώστε να ακουστεί η φωνή τους. Αυτοί είναι οι ενεργοί πολίτες! Δε σημαίνει ότι έχουν πάντα δίκιο, σημαίνει ωστόσο ότι παίρνουν θέση, ενεργούν, λειτουργούν και υπάρχουν σε μια κοινωνία και τη στηρίζουν, βάζοντας ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της!