 |
| Δείτε το βίντεο |
Η εκπομπή ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ του LIFE 106.3 και της Ροζαλίας Γαβριηλίδου, που προβάλλει κάθε εβδομάδα ιστορικά - τουριστικά σημεία του Νομού μας, ασχολήθηκε με τους καταρράκτες της Έδεσσας και τη διαδρομή τους στο χρόνο… έναν πίνακα που ζωγράφισε η φύση με τα καλύτερα χρώματα της παλέτας της.
Οι καταρράκτες της Έδεσσας σχηματίστηκαν τον 14ο αιώνα έπειτα από κάποιο γεωλογικό ή καιρικό φαινόμενο. Αρχικά ο κύριος όγκος του νερού συγκρατούταν σε μια λεκάνη δυτικά της πόλης, όπου έπειτα από αυτό άρχισαν να διέρχονται μέσα την πόλη και να πέφτουν θεαματικά από τον βράχο της με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να καταργηθεί η λίμνη απ' όπου προήλθαν.
Πολλοί περιηγητές του 17ου & 18ου αι περιγράφουν την εικόνα της πόλης με έναν βράχο από όπου πέφτουν τα νερά από πολλούς καταρράκτες.
Για τον σημερινό επισκέπτη θα ήταν λίγο δύσκολο να αντιληφθεί τι συνέβαινε μόλις λίγες δεκαετίες πίσω, όπου οι καταρράκτες ήταν ένα άσημο μέρος. Λίγο κρυμμένοι πίσω από τις λαπούες, λίγο κρυμμένοι πίσω από την ακατάσχετη βλάστηση, λίγο εγκαταλελειμμένοι εκεί στην άκρη του βράχου, εθεωρείτο μεγάλο εγχείρημα, μία μικρή ίσως περιπέτεια, να κατέβει κανείς τα δύσβατα μονοπάτια της εποχής για να τους χαζέψει ... ή να τους φωτογραφίσει. Στο πάρκο δε των καταρρακτών υπήρχαν τα παλιά νεκροταφεία της πόλης.
Από το 1942 αρχίζει μία διαφορετική αντιμετώπιση του χώρου και πρώτοι οι Γερμανοί τον διαβάζουν με την τουριστική και χρηστική του, πλέον λογική. Κάθε πρωί ο λοχίας της Γκεστάπο Φριτς μπλόκαρε τα περάσματα της πλατείας, αφαιρούσε τις ταυτότητες και για να τις ξαναπάρουν πίσω έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν από το εργοτάξιο των καταρρακτών. Τα νεκροταφεία μεταφέρθηκαν και στη θέση τους, από το τίποτα, ξεπήδησαν το καλοκαίρι του 1942 δύο πισίνες, παρτέρια, ζαρντινιέρες με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική που όπως θα έλεγαν σήμερα, σεβόταν το τοπίο.
Μετά τον πόλεμο ο χώρος παραδίδεται στο δήμο, του οποίου οι κηπουροί τον φροντίζουν φυτεύοντας λουλούδια και δέντρα. Στην συνέχεια ξεσπά ο εμφύλιος πόλεμος και οι καταρράκτες ξεχνιούνται προσωρινά, εκτός βέβαια από τους αγρότες του Λόγγου οι οποίοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους. Άνθρωποι του μόχθου που δεν είχαν δει ποτέ τους θάλασσα ξεπέζευαν το γαιδουράκι τους και βουτούσαν στα πράσινα δροσερά νερά.
Σταθμός στην πορεία υπήρξε το 1953 όταν ολοκληρώθηκε και άρχισε να λειτουργεί το δημοτικό εστιατόριο με το όνομα "ΠΙΣΙΝΕΣ" το οποίο διασκέδαζε τους εδεσσαίους με χοροεσπερίδες παίζοντας βαλσάκια, ταγκό, μάμπο και λίγη ατμοσφαιρική τζαζ.
Έως τις αρχές του 1960 κατασκευάζονται προσβάσεις για να μπορεί ο επισκέπτης να προσεγγίζει με ασφάλεια. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η απόφαση της ΔΕΗ (τότε (;)) να κατασκευάσει ένα ακόμη εργοστάσιο, καταστρέφοντας το πάρκο καταρρακτών και βέβαια τους ίδιους τους καταρράκτες. Η μνημειώδης βέβαια αυτή ΑΝΟΗΣΙΑ δεν πραγματοποιήθηκε γιατί οι άνθρωποι της πόλης πείσμωσαν, αντιστάθηκαν για να διασώσουν μετά από αγώνες το αυτονόητο και το προφανές.
Άλλη μια παρέμβαση στη φύση, επιχειρείται να γίνει αυτή την εποχή. Ανακοινώθηκε έργο με την τσιμεντοποίηση της κοίτης του ποταμού, γεγονός που ενεργοποίησε τους κατοίκους και ξεκίνησαν εκδηλώσεις ενημέρωσης της κοινής γνώμης, για την αποτροπή της, υποστηρίζοντας ότι το ποτάμι έτσι θα καταλήξει να γίνει ένα κανάλι χωρίς ιδιαίτερη αξία!
Από την άλλη οι αρχές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για έργο ζωτικής σημασίας για την περιοχή και για την ασφάλεια των γύρω κτισμάτων.
Εμείς θα πούμε ότι η ιστορία μας διδάσκει δυστυχώς, όπου ο ανθρώπινος παράγοντας έβαλε το χέρι του, τις περισσότερες φορές είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τα δημιουργήματα της φύσης!
Σήμερα, οι καταρράκτες της Έδεσσας αποτελούν ένα θέαμα μοναδικό, γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο. Στο χώρο του πάρκου λειτουργεί Τουριστικό Περίπτερο, για την άμεση εξυπηρέτηση των επισκεπτών, εστιατόρια και καφετέριες.
Στα μονοπάτια του Πάρκου Καταρρακτών συγκαταλέγεται και η λιθόστρωτη διαδρομή προς την Αρχαία Έδεσσα (20’ με τα πόδια) μέσα από μπαξέδες με πολλά παραγωγικά δέντρα και λαχανικά. Το δρομάκι αυτό ήταν τμήμα της αρχαίας Εγνατίας Οδού, που ένωνε την Αρχαία Έδεσσα, την Ακρόπολη της Έδεσσας (συνοικία Βαρόσι) και τη Θεσσαλονίκη ως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Μπορεί κανείς με ασφάλεια να θαυμάσει τον μεγάλο Καταρράκτη "Κάρανο" με το νερό να πέφτει από ύψος 70 περίπου μέτρων και τον διπλό καταρράκτη, όπως επίσης και το σπήλαιο κάτω από τον βράχο.
Η περιοχή έχει αναβαθμισθεί και προσφέρει ευκολίες στους επισκέπτες.
Ένας πίνακας ζωγραφικής, διαφορετικής ομορφιάς για κάθε εποχή του χρόνου, που επιδεικνύει το μεγαλείο της φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
Κάτωθι των περισσοτέρων κειμένων του διαδικτυακού τόπου παρέχεται η δυνατότητα υποβολής σχολίων από τους χρήστες/ επισκέπτες. Η δυνατότητα αυτή είναι καταρχήν ελεύθερη. Ωστόσο, η συντακτική ομάδα δύναται να προβεί άμεσα και χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση ή αιτιολόγηση, στη διαγραφή οιουδήποτε σχολίου κρίνει ότι είναι εκτός του δεοντολογικού πλαισίου, των στόχων και των υπηρεσιών του διαδικτυακού τόπου, ειδικά δε εάν αυτό είναι υβριστικό, ειρωνικό, έχει στόχο να προσβάλλει τρίτο πρόσωπο ή την ιστοσελίδα.
Σε καμία περίπτωση ο διαχειριστής του διαδικτυακού τόπου δεν υιοθετεί, ενστερνίζεται, αποδέχεται ή εγγυάται την αλήθεια των προσωπικών σκέψεων, αντιλήψεων και πληροφοριών, οι οποίες εκφράζονται από τους επισκέπτες/χρήστες της ιστοσελίδας.
Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης.
Η συντακτική ομάδα του Aridaia365