Το θέμα τις εβδομάδας
Πάμε να γνωρίσουμε μέσα από τα ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ της Ροζαλίας Γαβριηλίδου και του life 106.3 το Άλωρο Αλμωπίας και την ιστορική του διαδρομή μέσα στο χωρο-χρόνο.
Άλωρος Πέλλας
Το Άλωρο, ή η Άλωρος, που μέχρι το 1922 ονομαζόταν Ρούδινος, είναι χωριό του δήμου Αλμωπίας, της περιφερειακής ενότητας Πέλλας, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 417 κατοίκους. Η Άλωρος ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας και με το πρόγραμμα Καποδίστριας, ο οικισμός προσαρτήθηκε στον δήμο Αριδαίας το 1997. Με το πρόγραμμα Καλλικράτης, προσαρτήθηκε στον δήμο Αλμωπίας.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 120 μέτρων και στην δυτική όχθη του ποταμού Αλμωπαίου. Το χωριό πήρε το όνομά του σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες από τον αξιωματικό του Μ. Αλεξάνδρου τον Άλωρο.
Ανατολικά-νοτιοανατολικά της Αλώρου, στη θέση Κάστρο Αλώρου, έχει βρεθεί οχυρωματικός περίβολος των παλαιοχριστιανικών χρόνων και οικιστικά κατάλοιπα της ελληνιστικής περιόδου και της εποχής του Σιδήρου. Το φρούριο περιβάλλεται από τη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά από τον Άνω Λουδία. Μία από τις ελάχιστες (εάν όχι η μοναδική) γέφυρες του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ παγκοσμίως, βρίσκεται στα νότια του Αρχαίου Οικισμού του Αλώρου που ένωνε την επαρχία Αλμωπίας με αυτή των Γιαννιτσών. Έχει υποστεί ζημιές καθώς ανατινάχθηκε κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Σήμερα έχει μείνει μόνο ένα τόξο. Οι διαστάσεις είναι μήκος 12 μ. ,πλάτος 2μ. και ύψος 4.70 μ. Το μέγιστο ύψος υπολογίζεται πάνω από τα 8 μ. Σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, η γέφυρα έχει κατασκευαστεί την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και είχε ως σκοπό να εξυπηρετεί τις ανάγκες επικοινωνίας των κατοίκων των οικισμών της αρχαίας Αλμωπίας, με την Πέλλα και άλλες σπουδαίας σημασίας πόλεις του μακεδονικού βασιλείου. Αν και δεν έχει μελετηθεί και προσεχθεί αυτό το μνημείο, η ύπαρξή του ενισχύει την σπουδαιότητα της εποχής σε παλαιότερους χρόνους (κυρίως της ελληνιστικής εποχής) και προσδίδει μία ένδειξη για κάποια κύρια διέξοδο της Αλμωπίας μέσω Κρανιάς.
Μάλιστα αν λάβει κανείς υπόψη ότι η γέφυρα αυτή συνορεύει με έναν αρχαίο οικισμό (στο Άλωρο) ο οποίος βρίσκεται σε ανοιχτή πεδιάδα και περιλαμβάνει όρη και τον Αλμωπαίο ποταμό, αντιλαμβάνεται ότι η ευρύτερη αυτή περιοχή είναι μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας.
Στο χωριό κατά τη διάρκεια δοκιμαστικών ανασκαφών βρέθηκαν νομίσματα και άλλα ευρήματα τα οποία χρονολογούνται από τον 4ο -2ο αιώνα π.Χ. Μέσα στο κάστρο βρέθηκαν ευρήματα, όπως πήλινα γυναικεία ειδώλια, των ελληνιστικών χρόνων. Νότια του χωριού βρέθηκε υπόγειος μονοθάλαμος λαξευτός τάφος ο οποίος χρονολογείται από τον 2ο αιώνα. Ο τάφος περιείχε πήλινα αγγεία ως κτερίσματα.
Το χωριό κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1435 και ονομάστηκε Ρούδινο, λόγω του μεταλλείου χαλκού που υπήρχε κοντά, το οποίο ονόμαζαν Ρούντκικ. Το χωριό είχε μουσουλμανικό πληθυσμό στις αρχές του 20ού αιώνα. Με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, οι μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να μετοικήσουν στην Τουρκία και στο χωριό εγκαταστάθηκαν 136 προσφυγικές οικογένειες από την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο και ο οικισμός έγινε αμιγώς προσφυγικός. Τότε το Ελληνικό κράτος μετονόμασε τον οικισμό σε Άλωρο.
Στον οικισμό, υπάρχουν δύο Ιεροί Ναοί, ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Νικόλαος.
Έχει επίσης ανακαλυφθεί κι ένας αρχαίος οικισμός, ο οποίος κατοικούταν από την ύστερη εποχή του Χαλκού, μέχρι και τα υστερορωμαϊκά χρόνια.
Σημαντικό είναι το φρούριο του Αλώρου το οποίο περιβάλλεται απ’ τη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά απ’ τον Άνω Λουδία και ελέγχει την επικοινωνία με νότο και βορά.
Ενδιαφέρον είναι πως σύμφωνα με τις διηγήσεις των κατοίκων αυτή η πεδινή έκταση επικοινωνούσε με τα ανωτέρω τμήματα του οικισμού δια μέσω μιας μνημιακής σκάλας που σήμερα έχει σκεπαστεί. Ο οικισμός διέθετε και μεταλλευτικές πηγές, όπως φαίνεται από το μεταλλείο χαλκού, που μέχρι πρόσφατα λειτουργούσε στα βορειοδυτικά του (στη θέση μαυρόλακκος). Τα μεταλλεύματα του, όπως δείχνουν τα ευρήματα ήταν χαλκός, σίδηρος και λίγος χρυσός.
Νομίσματα (μακεδονικά και άλλα) που έχουν περισυλλεγεί απ’ τον οικισμό, χρονολογούνται απ’ τον 4ο -2ο αιώνα.
Στο χωριό ήρθαν Πρόσφυγες το 1920-22-24. Ήταν Πόντιοι από περιοχές της Νικοπόλεως, απ’ την Κων/πολη και απ’ την Ανατολική Θράκη. Την εποχή αυτή στο Άλωρο κατοικούσαν 40 με 50 οικογένειες Τούρκων που μιλούσαν την σλάβικη και Τουρκική γλώσσα. Όλοι ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι.
Οι Πρόσφυγες πριν φύγουν απ’ την πατρίδα τους ήταν καλά οργανωμένοι είχαν τα χωράφια τους, τα ζώα τους και κάποιοι ήταν έμποροι. Ήταν άνθρωποι εργατικοί και δημιουργικοί, και το σημαντικότερο ήταν, ότι αγάπησαν τον καινούργιο τους τόπο. Έχτισαν την Εκκλησία και το σχολείο από πέτρες και πλιθιά. Έφτιαξαν δρόμους.
Το χωριό Άλωρο όπως και η Αλμωπία απελευθερώθηκε το 1912 απ’ τα Ελληνικά στρατεύματα.
Κατά την δεκαετία 50-60 μετανάστευσε μεγάλος αριθμός κατοίκων απ’το Άλωρο στην Γερμανία, Αμερική και Αυστραλία.
Η επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Αλώρου προσφέρει μία μοναδική θέα. Ειδικότερα μπορεί κανείς να παρατηρήσει την πεδιάδα της Αλμωπίας, την οροσειρά του Βόρα που την περιβάλλει, την ομορφιά της φύσης με τον ποταμό Αλμωπαίο που διασχίζει την πεδιάδα.
Άλλωστε η φιλοξενία των κατοίκων του χωριού θα σας εντυπωσιάσει και θα σας αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις.
Ροζαλία Γαβριηλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
Κάτωθι των περισσοτέρων κειμένων του διαδικτυακού τόπου παρέχεται η δυνατότητα υποβολής σχολίων από τους χρήστες/ επισκέπτες. Η δυνατότητα αυτή είναι καταρχήν ελεύθερη. Ωστόσο, η συντακτική ομάδα δύναται να προβεί άμεσα και χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση ή αιτιολόγηση, στη διαγραφή οιουδήποτε σχολίου κρίνει ότι είναι εκτός του δεοντολογικού πλαισίου, των στόχων και των υπηρεσιών του διαδικτυακού τόπου, ειδικά δε εάν αυτό είναι υβριστικό, ειρωνικό, έχει στόχο να προσβάλλει τρίτο πρόσωπο ή την ιστοσελίδα.
Σε καμία περίπτωση ο διαχειριστής του διαδικτυακού τόπου δεν υιοθετεί, ενστερνίζεται, αποδέχεται ή εγγυάται την αλήθεια των προσωπικών σκέψεων, αντιλήψεων και πληροφοριών, οι οποίες εκφράζονται από τους επισκέπτες/χρήστες της ιστοσελίδας.
Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης.
Η συντακτική ομάδα του Aridaia365